Sztuka kochania

Publius Ovidius Naso, znany szerzej jako Owidiusz, urodził się 20 marca 43 roku p.n.e. w Sulmo (obecnie Sulmona we Włoszech), w rodzinie ekwickiej. Studiował w Rzymie, a później kontynuował edukację w Grecji, gdzie doskonalił się w retoryce, choć to poezja okazała się jego prawdziwym powołaniem. Owidiusz zasłynął jako jeden z czołowych poetów okresu augustowskiego, obok takich twórców jak Wergiliusz i Horacy.

Jego talent do wierszowania i zręczność w posługiwaniu się językiem łacińskim sprawiły, że stał się ulubieńcem rzymskiego dworu. Poeta zasłynął z lekkiego i ironicznego stylu, którym opisywał tematy miłosne, co szczególnie widoczne jest w jego dziełach takich jak Amores (Miłości), Heroides (Listy Heroin) czy właśnie Ars Amatoria. Niestety, w 8 roku n.e. Owidiusz popadł w niełaskę cesarza Augusta i został zesłany na rubieże Imperium – do Tomis (dzisiejsza Konstanca w Rumunii). Powody zesłania Owidiusza pozostają niejasne, ale w swoich pismach wspomina o "błędzie i poemacie" (carmen et error), co mogło odnosić się zarówno do jakiegoś osobistego uchybienia, jak i do treści jego utworów. Mimo licznych próśb o ułaskawienie, poeta pozostał na wygnaniu aż do swojej śmierci około 17–18 roku n.e.

Historia Ars Amatoria

Ars Amatoria, czyli Sztuka Kochania, to jedno z najgłośniejszych dzieł Owidiusza, które powstało około 1 roku p.n.e. Składa się z trzech ksiąg – dwie pierwsze skierowane są do mężczyzn, trzecia natomiast do kobiet. Poeta przedstawia w nich swoisty "przewodnik" po miłości i sztuce uwodzenia, opisując rozmaite techniki zdobywania i utrzymywania uczuć drugiej osoby. Owidiusz z humorem i ironią doradza, jak zachowywać się w towarzystwie, jak pisać listy miłosne, jak budzić zazdrość oraz jak zachować się w czasie zalotów.

Dzieło było wyjątkowe na tle literatury rzymskiej tamtego czasu ze względu na swój temat oraz sposób podejścia do zagadnień miłosnych – pełne elegancji i dowcipu, ale również wyzywające w swojej otwartości. W społeczeństwie, w którym mówienie o uczuciach miłosnych było często tabu, Ars Amatoria stało się zarazem podziwianym, jak i kontrowersyjnym tekstem. Dla wielu młodych Rzymian książka była jednak inspiracją i cieszyła się ogromną popularnością.

Niestety, to właśnie Ars Amatoria mogło stać się jednym z powodów wygnania Owidiusza, ponieważ cesarz August szczególnie potępiał moralny klimat, jaki promowała jego poezja. W czasach, gdy August próbował przywrócić w Rzymie surowe zasady moralne i propagował model życia rodzinnego, utwory Owidiusza, pełne dwuznaczności i lekkości w podejściu do miłości, mogły być postrzegane jako antyteza polityki cesarskiej.

Recepcja i Dziedzictwo

Ars Amatoria przetrwało wieki jako jedno z najsłynniejszych dzieł literatury antycznej, a jego wpływ można dostrzec nie tylko w kulturze starożytnej, ale także w literaturze renesansu i epok późniejszych. Mimo że tekst był przez stulecia potępiany przez Kościół za swój śmiały przekaz, doczekał się licznych tłumaczeń, adaptacji i studiów. Sztuka miłości, którą Owidiusz opisał, była chętnie czytana przez tych, którzy pragnęli zgłębić tajniki miłosnych relacji oraz zrozumieć naturę ludzkich uczuć.

Dziś Ars Amatoria pozostaje ważnym świadectwem antycznego spojrzenia na miłość, stanowiąc zarówno źródło wiedzy o starożytnej kulturze, jak i dzieło literackie pełne dowcipu, elegancji i retorycznej zręczności, które wciąż inspiruje badaczy i czytelników na całym świecie.

Nasze wydanie zostało opublikowane w nakładzie 25 egz. Książka została złożona krojem Walbaum i wydrukowana na papierze Century Laid. Na frontyspisie znajduje się grafika Pierre’a-Paula Prud’hona z roku 1797, ilustrująca Trzecią księgę.

Oprawa wykonana ręcznie. Z etui.